رمضان

یاغفور

رمضان آمد ومن خواب شدم

پیش چشمان تو من آب شدم

چقدر سخت شده ذکر و دعا

طاعتی نیست نه ظاهر نه خفا

عقل و تن دشمن جانند و بقا

می شود گفت که قهرند و جدا

عزم و همت صرف شد در بی غمی

چشم خشک است نه اشکی نه نمی

نه دلی مانده نه آهی نه یقین

وای بر پیری و ابلیس لعین

چقدر نفس ضعیف است و عجول

خاطرم سخت مریض است و ملول

گفتم امسال که قدر آمد و صوم

خویش در یابم از این غفلت و نوم

لیک خواب است همه خواب و خیال

من کجا طاقت این رنج و ملال

با رب این بنده بی مهر و صفا

عفو کن بر مهر اصحاب کسا

تو مرا می بخش بر مهر بتول

سیدی مولای اکرم بالقبول

رسول نوری صفا